Ανοίγω το μπουκάλι. Στη μύτη κυριαρχούν αρώματα φύλλων ντομάτας και λεμονανθών. Το δοκιμάζω. Λεπτή και πικάντικη γεύση αμύγδαλου, με ελαφρώς πικρή επίγευση αγουρέλαιου. Το E-LA-WON δεν είναι ένα τυχαίο ελαιόλαδο. Και ο Γιάννης Καμπούρης μού εξηγεί το γιατί. «Το λιομάζωμα γίνεται με χειρωνακτικές μεθόδους στα μέσα του φθινοπώρου, τότε που ο καρπός της ελιάς είναι ακόμη πράσινος και όχι μοβ δηλαδή τότε που όλοι οι χυμοί, οι μυρωδιές και οι θρεπτικές ουσίες είναι στην κορύφωσή τους.»